نسخه جدید " ایران هراسی" و مسؤولیت ملی ایرانیان

به عبارت دیگر پادزهر مقابله با پروژه ایران هراسی "واقع نمایی" از قابلیت های توان ملی کشوری به نام ایران است: یک قدرت متوسط منطقه ای که خواهان ثبات و داشتن بهترین روابط در چارچوب حسن همجواری و عدم مداخله در امور داخلی دیگر همسایگانش است."
  "ایران همه منطقه را بلعیده است "، " دیگر طاقت ما از تحمل رفتارهای ایران در منطقه به سر آمده است" ، " توافق هسته ای نفوذ منطقه ای ایران را بی مهارتر از گذشته خواهد کرد" ، " ایران از گروه انصار الله یمن حمایت می کند" ، " نمی خواهیم شاهد رشد حزب الله دیگری در یمن باشیم" ، " اگر فشارهای تحریمی را از روی ایران بردارید این کشور را دیگر نمی توان مهار کرد" ، " توافق هسته ای نباید به قیمت تهدید دیگر کشورهای همسایه ایران تمام شود " و...

اینها سخنان، اظهارات و نوشته ها و تحلیل هایی است که در کمتر از یک ماه گذشته فضای سیاسی و رسانه ای منطقه و جهان را به خود اختصاص داده است.

"جنگ نیابتی"، "رقابت ایران و عربستان در منطقه"، "اوضاع یمن"، "وضع بحرانی سوریه" ، "تهدید داعش" و" گسترش تروریسم در منطقه" در شرایطی است که چند هفته دیگر قرار است متن یک توافقی تاریخی هسته ای بین ایران و گروه 1+5 پس از هزاران ساعت مذاکره فشرده و نفسگیر نهایی شود و به امضای طرفین مذاکره برسد.

در چنین شرایطی مخالفان توافق هسته ای عزم جزم کرده اند تا با توسل به نسخه و شیوه جدیدی از "ایران هراسی"، مسیر توافق نهایی هسته ای را از آنچه که هست بیشتر سنگلاخی تر و دشوار کنند و همزمان برای اقدامات توسعه طلبانه و سیاست های نظامی گرایانه خود بهانه و توجیه بیاورند.

تکیه و تاکید بر این نکته که "در صورت توافق هسته ای و برداشته شدن فشارهای تحریمی از روی ایران، این کشور بیشتر از آنچه که اکنون دارد، نفوذ منطقه ای کسب کرده و قدرت آن بر منطقه بلامنازغ خواهد شد"، شاه بیت نسخه جدید ایران هراسی است.

البته در نسخه قدیمی و مرسوم ایران هراسی هم، با تکیه و تاکید بر تلاش ایران برای کسب نفوذ منطقه ای ، هر گونه نزدیکی و مذاکره و دادوستد دیپلماتیک با ایران منع و در مقابل تاکید می شد یگانه راه برای مهار ایران انزوای این کشور، فشارهای تحریمی و در صورت لزوم استفاده از نیروی نظامی علیه تاسیسات هسته ای و زیر ساخت های حیاتی و نظامی ایران است، اما در نسخه جدید ایران هراسی بدون کاربرد تهدید نخ نمای "گزینه نظامی" بر این مساله تاکید می شود که برداشتن تحریم ها و توافق هسته ای به معنای پذیرش واقعیت یک قدرت منطقه ای پر نفوذ به نام "ایران هسته ای" است که این مساله فی نفسه برای کشورهای همسایه و رقیب ایران یک تهدید به شمار می رود.

در واقع در نسخه جدید ایران هراسی تعریف جایگاه "دیپلماسی" از یک فرصت برای جلوگیری از جنگ (در مساله هسته ای ایران) به " یک اشتباه استراتژیک" که نتیجه آن افزایش تهدیدات منطقه ای خواهد بود، تبدیل می شود.

بدیهی است که مخالفان توافق هسته ای و عادی شدن مساله هسته ای ایران به هر شیوه و روش توسل جویند تا جلوی توافق هسته ای با ایران را بگیرند اما سخن در این است که ما نباید در این بازی شریک آنها باشیم و خواسته و ناخواسته به تحقق این پروژه آنها کمک کنیم.

به عبارت دیگر پادزهر مقابله با پروژه ایران هراسی "واقع نمایی" از قابلیت های توان ملی کشوری به نام ایران است: یک قدرت متوسط منطقه ای که خواهان ثبات و داشتن بهترین روابط در چارچوب حسن همجواری و عدم مداخله در امور داخلی دیگر همسایگانش است."

به بیان دقیق تر اگر زمانی به رخ کشیدن توانمندی ها و قابلیت های کشورمان (یا حتی بزرگ نمایی آن) در برابر تهدیداتی که همه روزه و از همه جهت علیه کشورمان روانه بود - و مساله (و یا ادعای) حمله نظامی به تاسیسات هسته ای ایران تبدیل به کلید واژه هیات حاکمه آمریکا (در دوره بوش) و رژیم اسراییل شده بود - منطقی می نمود ، اما امروزه و با تغییر شرایط چنین اقدامی قطعا و یقینا به ضرر منافع ملی کشورمان است.

به نظر می رسد در شرایط کنونی تکیه و تاکید دستگاه دیپلماسی رسمی و همه نهادها و ارکان قدرت در کشورمان باید بر این مساله تمرکز کند که جمهوری اسلامی ایران یک کشور با ثبات است و چون ثبات دارد ، ثبات همه منطقه و جهان را نیز در جهت منافع و اهداف خود می داند.

در شرایطی که رقبا و مدعیان و بدخواهان کشور ما نسخه جدیدی از ایران هراسی را به منظور جلوگیری از روند دیپلماتیک حل و فصل مساله هسته ای ایران در پیش گرفته اند، بازی کردن در این برنامه طراحی شده از سوی آنها نه تنها کمکی به اهداف و منافع ملی نمی کند بلکه تکمیل کردن پازل آنها خواهد بود.

باید توجه داشت  که بدخواهان تلاش دارند تا با ارایه یک تصویر "غول گونه" و غیر واقعی از کشورما به دو هدف اصلی نایل آیند:

نخست اینکه  فرصت های دیپلماتیک فراروی کشور را مسدود کنند.

و دوم اینکه برای اقدامات خود در جمایت های آشکار و نهان از گروه های افراط گرا و حمله و تجاوز نظامی به دیگر کشورها بهانه درست کنند و این قبیل اقدامات را مشروع و به منظور مقابله با تهدیدات ناشی از کشور ما جلوه دهند.

در چنین شرایطی ضمن حفظ هوشیاری و تقویت مستمر توان ملی باید با "واقع نمایی" در برابر "غول نمایی"  اجرای نسخه جدید ایران هراسی را ناکام گذاشت.

منبع عصرایران